مقایسه میزان حرکت پیستونی در دو نوع پروتز پی‌تی‌بی سوپراکندیلار در افراد قطع عضو زیر زانو یک‌طرفه؛ مطالعه موردی

اهداف: قطع عضو زیر زانو شایع‌ترین محل قطع عضو اندام تحتانی است. سیستم تعلیق پروتز زیر زانو، از اجزای مهم آن به‌شمار می‌رود. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان حرکت پیستونی در 2 نوع پروتز "پی‌تی‌بی سوپراکندیلار مرسوم" و "پی‌تی‌بی سوپراکندیلار با تعلیق پنوماتیک" در یک فرد قطع عضو زیر زانو یک‌طرفه بود. بیمار و روش‌ها: این مطالعه به روش شبه‌تجربی ساده، در کلینیک توانبخشی گروه ارتوز و پروتز دانشکده علوم توانبخشی ایران، با دعوت به همکاری از یک فرد قطع عضو زیر زانوی یک‌طرفه در سال 1393 انجام شد. بعد از مراحل طراحی و ساخت بالشتک هوا، میزان حرکت پیستونی یک بار در پروتز پی‌تی‌بی سوپراکندیلار مرسوم و سپس در پروتز پی‌تی‌بی سوپراکندیلار با تعلیق پنوماتیک با روش عکس‌برداری و استفاده از نشانگر طی 4 مرحله آزمون بارگذاری ثابت شامل تحمل وزن کامل، تحمل وزن نیمه، بدون تحمل وزن و اعمال بار 30 نیوتنی اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: میانگین جابه‌جایی عمودی نشانگرها در پروتز مرسوم در حالت بدون تحمل وزن، ±15میلی‌متر بود، در حالی که این مقدار در پروتز پنوماتیک کاهش پیدا کرد (5±میلی‌متر). میانگین جابه‌جایی عمودی نشانگرها بعد از اعمال وزنه 3کیلوگرم در پروتز مرسوم 20±میلی‌متر بود که در پروتز پنوماتیک کاهش پیدا کرد (10±میلی‌متر). نتیجه‌گیری: با استفاده از پروتز پی‌تی‌بی سوپراکندیلار با تعلیق پنوماتیک حرکت پیستونی کاهش می‌یابد.